Cadeautjes uit het universum deel II

Op 2-2-2002 ging tijdens het huwelijk van Willem Alexander en Maxima bij mij thuis de telefoon. Mijn grote zus aan de telefoon: “Marjan, ik moet je iets vertellen” mijn hart staat stil… zou het dan toch eindelijk zo ver zijn..

Dat gene waar die lieve mensen twee jaar aan hebben moeten werken met onderzoeken, pillen en sex op gezette tijden elke 4 dagen… Als zus wil je helemaal niet weten dat je zus aan sex doet, zeker niet met de man die je al kent sinds je 15 bent.

Ik kan me nog herinneren dat ik met mijn vader op de bank zat, oud en nieuw 1993, zijn laatste oud en nieuw, ik 15 jaar, onderuit gezakt , hij in de stoel, ik languit op de bank: “Zo die is klaar zei hij.. Met jou zal dat anders gaan meisje.. Alleen je zus zal echt gelukkig zijn. Ik vraag me anno 2010 dus niet meer af van wie ik mijn *fijn gevoeligheid* heb, want het is tot nog toe inderdaad anders gegaan.

“Marjan ik moet je iets vertellen: ik ben zwanger” .. De tranen rolden over mijn wangen, nieuw leven na zo veel dood..

Op 20-10-2002 belde mijn zus me ’s middags op: “goh, ik heb zo’n pijn in mijn rug steeds, van die steken” Loes ( zo heet ze), ik hoef je toch godverdomme niet te vertellen dat je rug weeën hebt hé? Ga jij eens even gauw de vroedvrouw bellen!

Nikki is geboren op 21-10-2002, één van de mooiste dagen van mijn leven, die middag hield ik die kleine worm in mijn armen en was ik de gelukkigste tante van de wereld en wist ik dat ik een rol zou spelen in het leven van dit kleintje, hoe onbeduidend ook, ik zou een goede tante worden, iemand waar ze altijd bij terecht zou kunnen .

Mijn zus vertelde me vervolgens het wonder wat haar die dag was overkomen.

Mijn zus had op haar 18^e verjaardag een ring gekregen van onze moeder, een fijne ring, met bergkristal, amethist en nog wat steentjes, een prachtige ring, een traditie die onze moeder wilde voortzetten, van moeder op elke dochter die 18 zou worden.

Mijn zus was gek op die ring, de laatste tastbare herinnering aan haar moeder.

Ze is de ring jaren voor de geboorte van Nikki kwijt geraakt, hij was nergens meer te vinden, ze was er kapot van. Ze snakte in de tijd van de zwangerschap naar haar moeder, om haar bij te staan met wijze raad, ze miste haar op dat moment het meeste.

Mijn zwager ging de dag na de bevalling even naar huis om een tasje in te pakken met wat toiletspulletjes en dergelijke, Nikki was met een keizersnede geboren en Loes moest nog een paar daagjes in het ziekenhuis blijven.

Hij pakt een rugzakje uit de kast en voelt even in de zakjes of er misschien nog iets in zit wat hij weg kon gooien, hij voelt iets wat op een ring leek. Het was DE ring, DE ring die mijn zus op haar 18^e verjaardag van haar moeder heeft gekregen, de ring die ze kwijt was en niet meer terug kon vinden.

Mijn zwager ging die middag terug naar het ziekenhuis, met het tasje en de ring, hij gaf hem haar meteen en mijn zus brak volledig.. Op de dag dat zij, haar eerste kindje kreeg, haar moeders eerste kleindochter mocht zij de ring weer om haar vinger laten glijden en zo weer samen zijn met haar moeder.